Good Morning from Vietnam

Hoi allemaal!

Na een ruime week van stilte werd het tijd om jullie weer op de hoogte te stellen van onze belevenissen, ditmaal vanuit het prachtige Vietnam!

De vorige update kwam vanuit Luang Prabang, vanaf daar zijn we met de bus naar de hoofstad Vientiane gereisd. Deze busreis was stukken beter te doen dan de eerdere busrit in Laos maar was nog steeds geen pretje. De enige plek in de bus waar Frank inpaste was de plek midden achterin op de achterbank. We hebben dus lekker ruim tien uur ingeklemd gezeten tussen een stel Laotianen. Ook deze buschauffeur hielt er zijn eigen rijstijl op na, en dat kostte twee kippen het leven. Dieren lopen constant op de wegen in zowel Laos als Vietnam, naast kippen ook regelmatig koeien of buffels etc. Vanwege de hitte rijden ook alle bussen met de moterkap open en tijdens de stops worden de moter en remblokken afgekoeld met een tuinslang.

Onze tijd in Laos eindigde niet zo leuk. Suus werd ziek, de bekende reizigersbuikgriep, en daardoor hebben we in Vientiane enkel onze hotelkamer van binnen bekeken. Gelukkig was ze op tijd aan de betere hand voor onze vlucht naar Hanoi.

Hanoi vonden wij vanaf het eerste moment fascinerend. Wat een drukte en levendigheid op de straten! Overal zie je brommers en scooters, in Hanoi alleen al zijn er 3,5 miljoen! Het is hier nog veel massaler dan in Thailand. Auto’s passen gewoon ook niet in de straten, een enkele auto tussen al de scooters zie je nog wel maar meer moeten het er ook niet worden want eindigt de stad in een grote file. De temperatuur in Hanoi was voor ons ook een verademing, 25 graden voelt aan als verkoeling. Dat gaf ons de gelegenheid om een flinke stadswandeling te maken zonder compleet weg te zweten zoals in Laos en Thailand. Daarbij zijn we ook getrakteerd op een flinke regenbui waarbij elke inwoner van Hanoi zich in poncho’s begon te hijsen. Suus vond dat ze niet achter kon blijven en heeft een paarse poncho aangeschaft. De huizen in Hanoi zijn heel smal en heel diep, de hoogte van de gebouwen verschilt veel. Zo zie je hotels van acht verdiepingen tussen winkels van twee hoog staan, wat er rommelig uit ziet.. De meeste geveltjes zijn gebaseerd op de Frans koloniale tijd met leuke balkonnetjes. De zijkanten van de huizen worden echter nauwelijks onderhouden dus dat geeft het straatbeeld toch een grijze betonnen uitstraling. Alle winkeltjes en kraampjes op straat vrolijken dat beeld dan wel weer op. Wat ons erg opviel was de ernorme clustering van de winkeltjes. Zo was er een straatje waar ze alleen maar hangsloten verkochten en om de hoek waren er enkel zonnenbrillenwinkels. Zo hebben we nog tientallen andere clusters kunnen ontdekken in Hanoi.

Gedurende de wandeling kwamen we bij we het mausoleum van Ho Chi Minh, een plek waar het communisme er vanaf spatte. Ho Chi Minh wordt door de Vietnamen gezien als de vader des vaderlands. Helaas hadden wij de pech dat het mausoleum en het bij behorende museum net die middag gesloten was.

Net als de Thai en Laotianen hebben de Vietnamezen een gastvrije uitstraling en zijn ze  bijna allemaal enthousiast om je te helpen en iets te vertellen over hun land. Wij zijn op het vliegveld opgepikt door een chauffeur die bij het hotel hoorde en deze man zorgde er voor dat we ons echt welkom voelde in zijn land. In zijn moeilijk verstaanbare mix van Engels en Vietnamees wilde hij van alles van ons weten, maar vooral ook graag over zichzelf vertellen. Binnen een kwartier wisten we dus alles van zijn vrouw, zijn kind, zijn baan, zijn inkomsten en wat hij van Vietnam en Nederland vond. Deze gesprekken zal hij vast met meerdere toeristen voeren maar wij vonden het een leuk open gesprek. In Nederland maak je niet gauw mee dat een taxi chauffeur zo open over zichzelf verteld. Ook de lunch op onze eerste dag in Hanoi gaf ons een welkom gevoel. We kwamen tijdens onze wandeling terecht in een gebied met weinig toeristen en de eigenaar van het restaurant was erg enthousiast om twee westerse personen in zijn restaurant te hebben. Hij bleef een  gerecht aanwijzen op de kaart en toen wij daar dan ook voor kozen werd het live voor ons op tafel bereid. Het was de beste lunch tot nu toe! Ons gestuntel met de stokjes vond de kok volgens mij ook wel vermakelijk om te zien, maar we beginnen het aardig onder de knie te krijgen!

Halong Bay is waarschijnlijk de meest toeristische plek van Vietnam en ook wij zijn er heen geweest. Gedurende drie dagen hebben we op een grote jonk (boot) de hele baai doorgevaren. Het weer zat ons een beetje tegen, helaas weinig zon gehad. Op de boot was dat nog niet zo erg, het was warm genoeg om buiten te kunnen zitten en het uitzicht op de karstrotsen was nog steeds fantastisch. Je hebt geen enkel idee waar je moet beginnen en stoppen met het maken van foto’s. Overal waar je kijkt zie je de beroemde eilanden met prachtige rotsformaties. De tweede nacht brachten we door in een resort op Monkey Island, een klein eiland waar veel apen op leven. Helaas houden apen ook niet van slecht weer en hebben we ze niet kunnen bekijken. Het weer kon de pret niet drukken, we hadden een ander stel uit Nederland leren kennen waar het goed mee klikte. Met zijn allen hebben we het nog laat en gezellig gemaakt op het strand met de lokale specialiteit: kokosnootwodka. De laatste dag brak de zon toch nog door en konden we de eilanden in het zonlicht bewonderen.
Gisteren zijn we per trein naar Hue gereisd, dit duurde 14 uur. De reis viel echter reuze mee en was veel beter vol te houden dan de busreizen in Laos.

Tot de volgende blog, we zijn erg blij met alle lieve reacties!

Groetjes en liefs,

Suus en Frank