Zonnig Zuid-Vietnam, wat wil je nog meer?

Hey lieve allemaal,
 
Hier weer een update over onze reis. We zijn nog steeds in Vietnam, in Nha Thrang om precies te zijn. Nha Thrang wordt ook wel het Nice van Vietnam genoemd. Vanwege het koloniale band met de Fransen wordt veel vergeleken met Frankrijk. Zo wordt Ho Chi Min City (Saigon) ook wel het Parijs van Azië genoemd. Op de bouwstijl en de baguettes na is de link met Frankrijk ver te zoeken in Vietnam. Waar we in Laos nog wel eens ons Frans van stal moesten halen om iets te regelen is dat hier nog niet voor gekomen.

Ons vorige verhaal eindigde in Hue, een oude hoofdstad van Vietnam met vele bezienswaardigheden uit die periode. Hue was voor ons meer een tussenstop onderweg naar Hoi An en we hebben er dan ook maar één hele dag doorgebracht. Hoi An hebben we langer met een bezoekje vereerd, 5 dagen. Hoi An zelf is een stadje dat oogt als een groot dorp. Er is geen enkele hoogbouw en zelfs geen enkele supermarkt. Wel barsten de straatjes in het centrum uit van de kleine knusse souvenierwinkeltjes. Het centrum is door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed en staat vol met oude koloniale huisjes. Naast dit mooie centrum staat de stad bekend om haar kleermakers. Je kunt hier alles op het gebied van kleding op maat laten maken, schoenen, zwemkleding, jurkjes, jassen en pakken. Vooraf hadden we al bedacht dat we wat wilde laten maken, maar nog niet echt een idee wat voor kledingstukken en hoe het er uit moest komen te zien. Dit werd sneller opgelost dan we van te voren gedacht hadden: nog moe van de busreis en aan ons eerste drankje op een terras tegenover het hotel werden we aangesproken door de dochter van de eigenaresse (Huong). Dit bleek een van de spontaanste en leukste mensen te zijn die we in Vietnam ontmoet hebben. Na een leuk gesprek over koetjes en kalfjes vroegen we naar haar werk, ze bleek een kledingwinkel te hebben naast het café en als we wilden konden we even een kijkje komen nemen na onze fruitshake. Dit bleek het begin te zijn van een reeks bezoekjes aan haar kledingwinkel, elke keer als we kwamen passen bestelden we nog iets bij. Toen het Nederlandse stel waar we in Hanoi mee zijn opgetrokken ook in Hoi An aan kwam hebben we ze mee genomen naar Huong. Hen overkwam exact het zelfde als ons, eenmaal bevangen door haar enthousiasme blijf je kleren bestellen. De eindscore staat bij ons op één pak, één vest, één das, twee overhemden, drie jurkjes, één paar schoenen en een bolero. Dit alles kostte slechts zo'n 110 euro en alles op maat gemaakt! De meeste kledingstukken hebben we ondertussen al per boot naar Nederland gestuurd omdat het niet meer in onze tassen past (al die souveniers nemen toch zo veel ruimte in, jullie moesten eens weten;))

In Hoi An hebben tussen het shoppen door ook tijd gehad voor andere vormen van ontspanning zoals een typisch Nederlands fietstochtje naar een typisch tropisch strand. De stranden zijn hier zoals je over de mooiste stranden droomt: brede witte zandstroken met aan de ene kant warm blauw water en aan de andere kant palmbomen. Op het strand van Hoi An hebben we tussen het zwemmen door nagedacht over de rest van onze reis. Zuidoost-Azië bevalt ons tot nu toe uitstekend en vooral Vietnam heeft echt een plekje in onze harten veroverd. Ons globale reisplan voorzag in een kort bezoek aan Cambodja om vervolgens via Bangkok naar Zuid-Thailand en Maleisië af te reizen. We worstelde met de vraag of we naar Bangkok moesten reizen. In Bangkok is het namelijk nog steeds onrustig. Via CNN krijgen we af en toe wat nieuws door uit Thailand, de Nederlandse media lijke te zijn gestopt met hun berichtgeving over de situatie. Zo zapten we laatst toevallig langs CNN waar het over een bomaanslag op een treinstation in Bangkok ging waarbij ook toeristen gewond zijn geraakt. Vreemd genoeg gaven enkele grote Nederlandse nieuwssites hier geen enkele berichtgeving over. Wij moesten meteen denken aan de boeken van Joris Luyendijk. Het is voor ons dus lastig om goed op de hoogte te blijven van de actuele situatie in Bangkok. We ontvangen wel e-mails van de Nederlandse Ambassade die even als het ministerie van buitenlandse zaken het bezoeken van de stad af raadt. Omdat er genoeg andere mooie en leuke dingen te doen zijn besloten we al snel om Bangkok over te slaan. Het probleem verschoof nu naar de vraag: Hoe reizen we om Bangkok heen? Bangkok blijkt een grote hub te zijn in de regio. Het grootste gedeelte van het trein/weg/lucht verkeer gaat via de stad. Om vanuit Cambodia naar het zuiden van Thailand te reizen bleek al snel erg kostbaar. Na lang zoeken kwamen we er achter dat vanuit Ho Chi Min City het wel goed mogelijk was voor weinig geld. Het duurde eventjes voordat we aan t idee gewend waren, maar er zaten meedere voordelen aan het overslaan van Bangkok én Cambodia. Zo hoeven we niet ons te haasten door Cambodia. In Laos hadden we een soortgelijke situatie waarbij we uiteindelijk in een week 4 dagen aan het reisdagen hadden, dit was ons niet zo goed bevallen. Daarnaast hebben we nu meer tijd voor het zuiden van Vietnam, hier hebben we sinds onze aankomst in Hanoi alleen maar lovende verhalen over gehoord, daarnaast hebben we nu ook de tijd om in Maleisië een duikcursus te gaan volgen. Voor een overzicht van ons nieuwe globale reisprogramma kan je de kaart raadplegen!

Na Hoi An zijn we doorgereisd naar Nha Trang, waar we nu dus zijn. De treinreis door het noorden van Vietnam was ons erg goed bevallen dus besloten we samen met het andere Nederlandse koppel opnieuw de trein te pakken. De treinreis is eigenlijk een belevenis op zich. Er is constant een prachtig landschap te zien als je naar buiten kijkt: van lange kuststroken tot prachtige bergen en eindeloze rijstvelden. Daarnaast is er binnen ook heel wat te beleven. In de trein in Vietnam heb je allemaal een vast plaatsnummer, zwartrijden is onmogelijk omdat je kaartje meerdere malen wordt gecontroleerd. Op ons kaartje staat overigens met koeienletters ‘Foreigner’. Ongeveer elk uur komt er een eetkarretje langs met warme gerechten. Zodra het karretje binnenkomt stormt een groot gedeelte van de Vietnamezen erop af om het beste stukje vlees of vis te kunnen bemachtigen. De Vietnamezen zijn in de trein nog luidruchtiger dan (sommige) Hollanders. Ringtones staan keihard aan, de telefoongesprekken worden op hoog volume gevoerd en smakken en rochelen is de normaalste zaak van de wereld. Het allerleukste van de treinreis is de tv die in de treincoupe hangt. Op 'Railtv' kan je genieten van een soort van Vietnamese kinderenvoorkinderen, soaps en veel reclames. Een van die reclames is toch wel bijzonder: een reclame over Hollandse melk. Het spotje duurt een minuut of 5 waarin je ziet hoe wij Hollanders melk maken van onze prachtige koeien in supergroene weilanden met hartjesvormige wolken op de achtergrond. Alle mensen in t spotje zijn ook blond en in t typische Hollandse melkmeisjes outfit gekleed. Hilarisch om te zien, en bijna iedereen in de trein koopt die melk. Zelf hebben we het nog niet uitgeprobeerd.

Hier in Nha Trang zijn eveneens betoverende stranden aanwezig, wij wisten weinig van die prachtige kust die Vietnam te bieden heeft. Morgen staat een boottochtje op het programma waarbij we naar 4 eilanden in de omgeving gaan om te snorkelen. Daarna begint overmorgen onze tocht naar de Mekongdelta en Ho Chi Min City, daarover meer in de volgende blog.

Liefs,
 
Suus en Frank